[Maras]

[diver]

[Maras]

a podbiłem temat, a bardzo lubię te proste i niezawodne werki

[diver]

masz ich kilka ja musiałem uzupełnić i musiał to być z napisem
chyba lepszy od roskopfa lub ruhli - no ale mam

masz ich kilka ja musiałem uzupełnić i musiał to być z napisem
chyba lepszy od roskopfa lub ruhli - no ale mam

[czerwonybaron3]

Panowie,
co myslicie?
Wyglada jakby DH bylo dodane wtornie..

[Maras]

krój czcionki dh niby jest OK i taki układ czcionki i cyfr spotykałem już na deklach
choć nie można wykluczyć w 100% działalności dzisiejszych rytowników.........
Sam zegarek w całości jest OK, ładny oryginalny Helios wojskowy.... nawet szkło oryginalne z epoki spękane ze starości


[ Dodano: 2016-09-18, 09:03 ]

Helios-podobny okaz :

[czerwonybaron3]

Tez znalazlem te zdjecia ktore mi wyslales w necie ,ale ja swoja wiedze opieram glownie na tej stronie --- > http://www.time514.com/GermanX.htm.



Zdecydowanie sie roznia ...


Sam juz nie wiem.Moze ktos ma dostep do jakies fachowej literatury i moglby pomoc?

[Maras]

[diver]

w Twoim pytaniu zawiera się drugie: czy na potrzeby DH bito numery - czy? i jak to robiono,
to "H" wygląda na krzywe, teraz pytanie: czy numery nabijano (może grawerowano?) ręcznie
i czy posiadano wzornik- prawidło- sztancę- bo jeśli tak to krzywe H nie mogło powstać
w czasie produkcji DH- nie widziałem krzywego H i D

w Twoim pytaniu zawiera się drugie: czy na potrzeby DH bito numery - czy? i jak to robiono,
to "H" wygląda na krzywe, teraz pytanie: czy numery nabijano (może grawerowano?) ręcznie
i czy posiadano wzornik- prawidło- sztancę- bo jeśli tak to krzywe H nie mogło powstać
w czasie produkcji DH- nie widziałem krzywego H i D

[Maras]

Numery nabijano, grawerowano ręcznie tylko i wyłącznie w przypadku jednego modelu o czym było mówione i tłuczone kiedyś z Marcinem Kaido, dotyczy to PARA BRUCHSICHER!

..pytanie czy krzywe na jego zdjęciu bo fotka niedbale wykonana, wg mnie jest ok, ale ja się nie znam i zarobiony jestem
moja Bulla dh ma tak i jest to oryginał, nr OK

[diver]

pyk, u Ciebie krzywe nie są, a Helios raczej nie pójdzie tym razem

pyk, u Ciebie krzywe nie są, a Helios raczej nie pójdzie tym razem

[Maras]

[diver]

taki cytat z kizi:
Czy ktoś się zastanawiał skąd w dobie kryzysu w jakim była europa na początku lat 30 ubieglego wieku, krzykacz z piwiarni, Adolf Hitler wziął pieniadze na zdobycie władzy i rozpętanie ll wojny swiatowej?

Wladza, przejęcie

'De Geldbbronnen van Het Nationaal Socialisme - Drie Gesprekken Met Hitler" (Źródła finansowe narodowego socjalizmu - Trzy rozmowy z Hitlerem) wyd: Yan Hokelman und Warendor, 1933.
Książka ta ukazała się w 1933 roku w Holandii, jednak na półkach księgarskich spędziła tylko kilka dni, gdyż bardzo szybko została wycofana i zakazana. Kilka egzemplarzy szczęśliwie przetrwało i zostało przetłumaczonych na język angielski. Angielskojęzyczna wersja książki była wystawiona w British Museum. Później wprowadzono zakaz jej udostępniania opinii publicznej i badaczom. Mówiło się, że autor książki, Sidney Warburg, był pracownikiem jednej z największych rodzin bankierów świata, Warburgów (co ci zdecydowanie zdementowali). Ów tytuł ujawniał tajne kulisy działań bankierów z Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii dostarczających Adolfowi Hitlerowi kapitału i wsparcia w jego drodze do władzy. Autor książki twierdzi, że wokolicach 1929 roku Wall Street, poprzez plany Dawesa i Younga, udzielała Niemcom pomocy w spłacie reparacji wojennych. W latach 1924-1931, wykorzystując oba plany, Wall Street udzieliła Niemcom kredytów na łączną sumę 138 miliardów marek, podczas gdy w tym samym czasie, tytułem reparacji wojennych, Niemcy wypłaciły 86 miliardów marek. W rzeczywistości, Niemcy uzyskały gigantyczną pomoc kapitałową ze Stanów Zjednoczonych, która umożliwiła im rozpoczęcie przygotowań wojennych. Środki na pożyczki dla Niemiec zostały zgromadzone poprzez sprzedaż niemieckich papierów wartościowych na Wall Street, a ich źródłem był kapitał publiczny. Morgan i rodzina Warburgów, uczestniczący w tym procesie, zagarnęli kolosalne zyski.
W trakcie całej tej operacji pojawił się jeden problem: była nim twarda polityka rządu francuskiego w kwestii spłaty reparacji wojennych przez Aiemcy. Polityka ta doprowadziła do zamrożenia pewnej części amerykańskich kredytów na terenie Niemiec i Austrii, a Francja uzyskała najważniejszą część niemieckich reparacji wojennych. W ostatecznym rozrachunku, wszystkie te pieniądze pochodziły z Wall Street. Coraz niechętniej spoglądający na Francję bankierzy z Wall Street w czerwcu 1929 roku zorganizowali konferencję. Rodziny Morgana, Rockefellera oraz szefowie Rezerwy Federalnejzgromadzili się na spotkaniu, by zastanowić się nad tym, jak by tu „uwolnić" Niemcy spod francuskiej presji. Spotkanie zakończyło się osiągnięciem wspólnego stanowiska. Należało
za pomocą narzędzia zwanego „rewolucją" obalić francuską kontrolę. Prawdopodobnym kandydatem na lidera ruchu rewolucyjnego był Adolf Hitler. Posługujący się amerykańskim paszportem dyplomatycznym i wyposażony w listy osobiście napisane przez prezydenta, Hoovera oraz Rockefellera, Sidney Warburg otrzymał misję nawiązania prywatnych kontaktów z Adolfem Hitlerem. Dopiero po dłuższym czasie, dzięki pomocy burmistrza Monachium, Sidney Warburg zdołał wreszcie spotkać się z Hitlerem. Na tym pierwszym spotkaniu poinformował go o wstępnym warunku bankierów: „prowadzenie ofensywnej
dyplomacji, prowokowanie domagających się rewanżu, antyfrancuskich nastrojów". Cena, której domagał się Hitler, nie była niska: za 100 milionów marek zgodził się mówić wszystko, co mu każą. Sidney przekazał odpowiedź Hitlera do Nowego Yorku. Bankierzy poczuli, że Hitler jest żarłoczny niczym lew. Zażądana przezń kwota, odpowiadająca 24 milionom dolarów znacznie odbiegała od tej, która wydawała im się właściwa. Zaoferowali 10 milionów dolarów. Ponieważ nastroje społeczne nie były jeszcze sprzyjające dla nazistów, Hitler zgodził się na to. Zgodnie z poleceniem Hitlera, pieniądze przelano do Mendelssohn & Co. Bank w Holandii, by następnie w postaci 10 czeków wysłać je do 10 niemieckich miast. Gdy Sidney powrócił do Nowego Yorku, by złożyć raport, Rockefeller był głęboko oczarowany programem nazistów. W rezultacie, dotąd niezwracający przesadnej uwagi na Hitlera „New York Times" nagle rozpoczął publikację materiałów i artykułów prezentujących jego sylwetkę, jego przemówienia i idee nazistowskie. W grudniu 1929 roku nawet Uniwersytet Harvarda rozpoczął prace badawcze związane z ruchem narodowosocjalistycznym w Niemczech. 'Hitler poinformował Sidneya Warburga o swoich dwóch planach
przejęcia władzy - albo przemocą, albo drogą legalną. Hitler zapytał: „zdobycie władzy przemocą wymaga 500 milionów marek, przejęcie władzy legalnymi metodami 200 milionów. Jaką wy, bankierzy, podejmiecie decyzję ?"
1024px-Schemat_przeplywow_(HistoriaPolski_str.174).jpg
Schemat przepływów pożyczek i spłat długów wojennych po przyjęciu planu Dawesa w 1924 r. z banków amerykańskich przez Niemcy, Anglię, Francję z powrotem do Ameryki


Wsparcie


Hitlera finansowały korporacje m.in. J.P. Morgana, Harriman, Prescotta Busha (dziadka byłego prezydenta), Thyssena, Forda, Rotschildów, Rockefellerów - Standard Oil/Exxon-MObil/, ITI, Manhattan Chase Bank, National City Bank, General Electric Company, T. W. Lamont, DUPont, Kuhn, Loeb and Company, IBM, i wiele innych.
Koncern rodziny Rockefellerów Standard Oil (obecnie Exxon-Mobil), w czasie II wojny światowej był bezpośrednio partnerem handlowym IG Farben (obecnie podzielonym na BASF, Agfa, Hoechst, itd.), gigantem chemicznym produkującym m.in. cyklon B stosowany w komorach gazowych Auschwitz.

W sejfie szwedzkiego Ministerstwa Finansów odnaleziono tajny list, który potwierdza, że szwedzkie banki udzielały pożyczek hitlerowskim Niemcom. Kredyty zaakceptował ówczesny minister, który dotychczas był uważany za przeciwnika nazizmu.

Tajny dokument ujawnił na łamach dziennika "Dagens Nyheter" historyk Krister Wahlbaeck. Opisał on spotkanie ministra finansów Ernsta Wigforssa z przedstawicielami największych szwedzkich banków, do którego doszło w 1941 roku. Szef szwedzkich finansów, mimo sprzeciwu kolegów z rządu, wyraził zgodę na przyznanie nazistowskim Niemcom kredytów na kwotę 40 milionów koron. Pieniądze te zwiększyły szwedzki eksport do Niemiec, ale zarazem przyczyniły się do rozwoju niemieckiej machiny wojennej. Historyk wyjaśnia, że pożyczka posłużyła głównie jako zaliczki na zakup statków w szwedzkich stoczniach.

W latach 1933 do 1944 komputery IBM oparte o karty perforowane zostały zainstalowane w niemieckich obozach koncentracyjnych. W 1937 r. ówczesny prezes IBM Thomas J. Watson dostał odznaczenie Krzyża Zasługi Orła Niemieckiego (z Gwiazdą) - jednak w 1940 r. odesłał go Hitlerowi, uzasadniając to sprzecznością polityki III Rzeszy z jego przekonaniami.

O szwajcarskim sektorze bankowym to nawet szkoda pisać, kredyty na zbrojenia, ukrywanie zrabowanych dobr w okupowanej europie pozwalało i pozwala do dziś na finansowanie wlasnej gospodarki ( martwe konta, ofiar i katow, których do dzis nie chcą ujawnić)

II wojna swiatowa była sponsorowana przez zachód ( USA), który wysyłały później swoich żołnierzy, aby walczyć z "beneficjentem". Wojna wszak daje dużo pieniędzy i wpływów, jeśli jest umiejętnie prowadzona. Przecież USA przed wojną miały armię mniejszą od polskiej ( zajmowały 19 miejsce, przed Bulgarią, a po Portugalii), a po wojnie?...?... A po wojnie byli już mocarstwem z bronią atomową i to przetestowaną w Japonii.

Jako bonus przejeli nazistowskich naukowców ( min konstruktor rakiet "V' SS-man Wernher von Braun, twórca amerykanskiego programu kosmicznego)

czy świat jest biały?

taki cytat z kizi:
Czy ktoś się zastanawiał skąd w dobie kryzysu w jakim była europa na początku lat 30 ubieglego wieku, krzykacz z piwiarni, Adolf Hitler wziął pieniadze na zdobycie władzy i rozpętanie ll wojny swiatowej?

Wladza, przejęcie

'De Geldbbronnen van Het Nationaal Socialisme - Drie Gesprekken Met Hitler" (Źródła finansowe narodowego socjalizmu - Trzy rozmowy z Hitlerem) wyd: Yan Hokelman und Warendor, 1933.
Książka ta ukazała się w 1933 roku w Holandii, jednak na półkach księgarskich spędziła tylko kilka dni, gdyż bardzo szybko została wycofana i zakazana. Kilka egzemplarzy szczęśliwie przetrwało i zostało przetłumaczonych na język angielski. Angielskojęzyczna wersja książki była wystawiona w British Museum. Później wprowadzono zakaz jej udostępniania opinii publicznej i badaczom. Mówiło się, że autor książki, Sidney Warburg, był pracownikiem jednej z największych rodzin bankierów świata, Warburgów (co ci zdecydowanie zdementowali). Ów tytuł ujawniał tajne kulisy działań bankierów z Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii dostarczających Adolfowi Hitlerowi kapitału i wsparcia w jego drodze do władzy. Autor książki twierdzi, że wokolicach 1929 roku Wall Street, poprzez plany Dawesa i Younga, udzielała Niemcom pomocy w spłacie reparacji wojennych. W latach 1924-1931, wykorzystując oba plany, Wall Street udzieliła Niemcom kredytów na łączną sumę 138 miliardów marek, podczas gdy w tym samym czasie, tytułem reparacji wojennych, Niemcy wypłaciły 86 miliardów marek. W rzeczywistości, Niemcy uzyskały gigantyczną pomoc kapitałową ze Stanów Zjednoczonych, która umożliwiła im rozpoczęcie przygotowań wojennych. Środki na pożyczki dla Niemiec zostały zgromadzone poprzez sprzedaż niemieckich papierów wartościowych na Wall Street, a ich źródłem był kapitał publiczny. Morgan i rodzina Warburgów, uczestniczący w tym procesie, zagarnęli kolosalne zyski.
W trakcie całej tej operacji pojawił się jeden problem: była nim twarda polityka rządu francuskiego w kwestii spłaty reparacji wojennych przez Aiemcy. Polityka ta doprowadziła do zamrożenia pewnej części amerykańskich kredytów na terenie Niemiec i Austrii, a Francja uzyskała najważniejszą część niemieckich reparacji wojennych. W ostatecznym rozrachunku, wszystkie te pieniądze pochodziły z Wall Street. Coraz niechętniej spoglądający na Francję bankierzy z Wall Street w czerwcu 1929 roku zorganizowali konferencję. Rodziny Morgana, Rockefellera oraz szefowie Rezerwy Federalnejzgromadzili się na spotkaniu, by zastanowić się nad tym, jak by tu „uwolnić" Niemcy spod francuskiej presji. Spotkanie zakończyło się osiągnięciem wspólnego stanowiska. Należało
za pomocą narzędzia zwanego „rewolucją" obalić francuską kontrolę. Prawdopodobnym kandydatem na lidera ruchu rewolucyjnego był Adolf Hitler. Posługujący się amerykańskim paszportem dyplomatycznym i wyposażony w listy osobiście napisane przez prezydenta, Hoovera oraz Rockefellera, Sidney Warburg otrzymał misję nawiązania prywatnych kontaktów z Adolfem Hitlerem. Dopiero po dłuższym czasie, dzięki pomocy burmistrza Monachium, Sidney Warburg zdołał wreszcie spotkać się z Hitlerem. Na tym pierwszym spotkaniu poinformował go o wstępnym warunku bankierów: „prowadzenie ofensywnej
dyplomacji, prowokowanie domagających się rewanżu, antyfrancuskich nastrojów". Cena, której domagał się Hitler, nie była niska: za 100 milionów marek zgodził się mówić wszystko, co mu każą. Sidney przekazał odpowiedź Hitlera do Nowego Yorku. Bankierzy poczuli, że Hitler jest żarłoczny niczym lew. Zażądana przezń kwota, odpowiadająca 24 milionom dolarów znacznie odbiegała od tej, która wydawała im się właściwa. Zaoferowali 10 milionów dolarów. Ponieważ nastroje społeczne nie były jeszcze sprzyjające dla nazistów, Hitler zgodził się na to. Zgodnie z poleceniem Hitlera, pieniądze przelano do Mendelssohn & Co. Bank w Holandii, by następnie w postaci 10 czeków wysłać je do 10 niemieckich miast. Gdy Sidney powrócił do Nowego Yorku, by złożyć raport, Rockefeller był głęboko oczarowany programem nazistów. W rezultacie, dotąd niezwracający przesadnej uwagi na Hitlera „New York Times" nagle rozpoczął publikację materiałów i artykułów prezentujących jego sylwetkę, jego przemówienia i idee nazistowskie. W grudniu 1929 roku nawet Uniwersytet Harvarda rozpoczął prace badawcze związane z ruchem narodowosocjalistycznym w Niemczech. 'Hitler poinformował Sidneya Warburga o swoich dwóch planach
przejęcia władzy - albo przemocą, albo drogą legalną. Hitler zapytał: „zdobycie władzy przemocą wymaga 500 milionów marek, przejęcie władzy legalnymi metodami 200 milionów. Jaką wy, bankierzy, podejmiecie decyzję ?"
1024px-Schemat_przeplywow_(HistoriaPolski_str.174).jpg
Schemat przepływów pożyczek i spłat długów wojennych po przyjęciu planu Dawesa w 1924 r. z banków amerykańskich przez Niemcy, Anglię, Francję z powrotem do Ameryki


Wsparcie


Hitlera finansowały korporacje m.in. J.P. Morgana, Harriman, Prescotta Busha (dziadka byłego prezydenta), Thyssena, Forda, Rotschildów, Rockefellerów - Standard Oil/Exxon-MObil/, ITI, Manhattan Chase Bank, National City Bank, General Electric Company, T. W. Lamont, DUPont, Kuhn, Loeb and Company, IBM, i wiele innych.
Koncern rodziny Rockefellerów Standard Oil (obecnie Exxon-Mobil), w czasie II wojny światowej był bezpośrednio partnerem handlowym IG Farben (obecnie podzielonym na BASF, Agfa, Hoechst, itd.), gigantem chemicznym produkującym m.in. cyklon B stosowany w komorach gazowych Auschwitz.

W sejfie szwedzkiego Ministerstwa Finansów odnaleziono tajny list, który potwierdza, że szwedzkie banki udzielały pożyczek hitlerowskim Niemcom. Kredyty zaakceptował ówczesny minister, który dotychczas był uważany za przeciwnika nazizmu.

Tajny dokument ujawnił na łamach dziennika "Dagens Nyheter" historyk Krister Wahlbaeck. Opisał on spotkanie ministra finansów Ernsta Wigforssa z przedstawicielami największych szwedzkich banków, do którego doszło w 1941 roku. Szef szwedzkich finansów, mimo sprzeciwu kolegów z rządu, wyraził zgodę na przyznanie nazistowskim Niemcom kredytów na kwotę 40 milionów koron. Pieniądze te zwiększyły szwedzki eksport do Niemiec, ale zarazem przyczyniły się do rozwoju niemieckiej machiny wojennej. Historyk wyjaśnia, że pożyczka posłużyła głównie jako zaliczki na zakup statków w szwedzkich stoczniach.

W latach 1933 do 1944 komputery IBM oparte o karty perforowane zostały zainstalowane w niemieckich obozach koncentracyjnych. W 1937 r. ówczesny prezes IBM Thomas J. Watson dostał odznaczenie Krzyża Zasługi Orła Niemieckiego (z Gwiazdą) - jednak w 1940 r. odesłał go Hitlerowi, uzasadniając to sprzecznością polityki III Rzeszy z jego przekonaniami.

O szwajcarskim sektorze bankowym to nawet szkoda pisać, kredyty na zbrojenia, ukrywanie zrabowanych dobr w okupowanej europie pozwalało i pozwala do dziś na finansowanie wlasnej gospodarki ( martwe konta, ofiar i katow, których do dzis nie chcą ujawnić)

II wojna swiatowa była sponsorowana przez zachód ( USA), który wysyłały później swoich żołnierzy, aby walczyć z "beneficjentem". Wojna wszak daje dużo pieniędzy i wpływów, jeśli jest umiejętnie prowadzona. Przecież USA przed wojną miały armię mniejszą od polskiej ( zajmowały 19 miejsce, przed Bulgarią, a po Portugalii), a po wojnie?...?... A po wojnie byli już mocarstwem z bronią atomową i to przetestowaną w Japonii.

Jako bonus przejeli nazistowskich naukowców ( min konstruktor rakiet "V' SS-man Wernher von Braun, twórca amerykanskiego programu kosmicznego)

czy świat jest biały?

[Maras]

i nie są to bynajmniej teorie spiskowe....
można by rzec nadal dzieją się obecnie podobne historie, inny zakres, inny cel, inny rejon...

[diver]

czyli pan L. kostropaty choć za unijne wygładzony z grupy Bilderberga ograbił Polskę sprzedając
za złotówkę bo tyle dawali kolesie?

czyli pan L. kostropaty choć za unijne wygładzony z grupy Bilderberga ograbił Polskę sprzedając
za złotówkę bo tyle dawali kolesie?