| beceen napisał/a: |
| ze lutownica? to taki high tech? |
| Smok napisał/a: |
| Starzy zegarmistrzowie potrafili robić takie rzeczy, ale już pomarli. Używali lutownicy z rurką zawieszoną na szyi, w którą się dmuchało. Sam tego nigdy niestety nie widziałem, znam to tylko z opowiadania. Zegarmistrzowie dzisiaj mający po 50 - 60 lat nie potrafią już tego robić. Kiedy uczyli się fachu na porządku dziennym były już dostawy niemałych ilości części zamiennych z ZSRR, tak więc po co było lutować nóżki do tarczy np. do popularnego modelu Poljota, skoro nową tarczę można było dostać praktycznie bez problemu.
Całą tą historię znam stąd, że sam szukałem kiedyś zegarmistrza, który dolutowałby nóżki do tarczy bez zostawienia śladów. |
| buran napisał/a: |
| (...) malutka spawarka transformatorowa. |
| diverofobia napisał/a: |
| (po co jak można tarczę osadzić na foli dwustronnej) |
| diverofobia napisał/a: |
| aluzju paniał, a nowe srebro to taki stop do lutowania twardego miedzi i mosiądzu (zależy z czego tarcza-
podkład zrobiony) |
| diverofobia napisał/a: |
| "Tak se pomyślałem dzięki Diverofobia; toż druty oporowe (niżej 2 omów/m) robi się właśnie z odmian nowego srebra."
obejrzałem 2 filmik i przypomniało mi się ! wypisz wymaluj podobny jest do naprawy czopów akumulatora przy użyciu elektrody węglowej (potrzebny jest tylko akumulator, a i zwarcie biegunów), tarcza została zamocowana na jednym biegunie- podparta uchwytem- a potem dokonano zwarcia biegunów i nastąpił kontakt między podstawą , a bolcem czyli zgrzano elementy (do tego użyto polepszacza kontaktu i odrobinę spoiwa), mam starą tarczę nie do naprawy i będę musiał spróbować, pozdro |